Selecteer een pagina



27 juli:

We zouden vroeg naar Theo gaan, maar de  apotheek zou nog de medicijnen bezorgen
voor Toos,dus was het enige wat we konden doen…wachten.
Nu moesten we toch nog extra naar de apotheek.
Theo kwam ons ophalen en zijn we naar zijn huis gegaan. Hij had het eten al
klaar gemaakt. Maar eerst weer een aantal potjes kaarten.
Later hebben we heerlijk gegeten. Dan nog even TV en dan weer naar huis gebracht.
Het was ontzettend gezellig en we kunnen heerlijk lachen.
Toch weer last van mijn onderrug.

28 juli:
Vanmorgen kwam Theo ons ophalen en zijn we met z’n drieën naar de Intratuin in Elst gegaan.

Wat dit een mooi en groot filiaal. Wij hadden weer een aantal planten nodig voorál voor
in de voortuin. Hebben een paar mooie kunnen vinden. Gezellig een paar uurtjes daar
doorgebracht en ondertussen wat gegeten en gedronken. Toos heeft de hele tijd
in de rolstoel gezeten want ze had toch nog veel pijn in haar heup en been.
Heb nog steeds last van mijn onderrug vooral als ik loop of wat langer stil sta.

Daarna weer naar huis en de planten uitladen.
Ja…en dan de voortuin in. Heb eerst veel onkruid en andere troep eruit gehaald
en een aantal dode planten. Was daarna doodop. Kwamen gelukkig Rob en Lonneke
aangereden om bij ons een kopje koffie te drinken. Gelijk Lonneke aan het werk gezet hahahaha.
Ik moest aanwijzen waar de planten moesten komen te staan en Lonneke zette
deze mooi in de grond. Alles ziet er weer mooi uit.
Rob en Lonneke zijn nog een poos gebleven en hebben we gezellig zitten kletsen.
Het is vandaag goed warm en zoals ik vernam wordt het nóg heter.
Dus dan maar weer rustig aan doen.

29 juli:
Vandaag een rustige dag genomen. Alleen boven gestoft en gestofzuigd.
Toos en ik hebben de was opgehangen. Ja…en dan moet er ook weer
afgehaald worden en naar boven gebracht. Dus Toos en ik aan de slag.
Toos ging strijken en ik gaf het strijkgoed aan. Dan hoeft ze niet telkens op te staan.
Samen kunnen we het aan! (waar heb ik die zin meer gehoord?)

30 juli:
Vanmorgen vroeg opgestaan, want Toos en ik moesten naar het St. Radboudziekenhuis.

Nou, en vóórdat je binnen bent moet je een heel parcours afleggen.
Het is een ziekenhuis, maar het voelt als een pretpark. Je moet eerst een
toegangsbewijs zien te bemachtigen voordat je het ziekenhuis binnen mag.
Dan zie je een wirwar van pijlen die precies vertellen hoe je moet lopen.
in de wachtkamer een beperkt aantal stoelen. Op de vloer is een sticker geplakt
waar precies de stoel moet staan. In de spreekkamer moet je een eind
van de arts zitten.
(De arts vind dit ook niet fijn)
Je zou mekaar maar eens besmetten. Het mooie is wel dat de arts komt
wel zéér dichtbij met het onderzoek.
En ga je uit de spreekkamer dan zie weer pijlen en nog eens pijlen.
Als je niet kan lezen, dan staat er áltijd iemand die je attendeert hoe je moet
lopen als je binnenkomt en hoe je weer moet lopen als je het ziekenhuis
wilt verlaten. Want via omwegen kom je weer bij de hoofduitgang.
Je zou mekaar toch eens tegenkomen…
Thuis gekomen dan toch maar even rust genomen.

Van een héle lieve mevrouw kreeg ik een schitterende kaart (zelf gemaakt)
met een eveneens lieve tekst omdat ze dankbaar was dat ik ze een eind
op weg had geholpen. Dat is toch mooi om te horen. Ik was geroerd
toen ik de tekst las. Dank je wel.

31 juli:

Het is vandaag flink heet. Vanmorgen met Toos gezellig winkelen
en wat boodschappen gehaald. Voor de rest, gewoon een hele
rustige dag. Het is veel te warm.

Share This