28 augustus waren Toos en ik 44 jaar getrouwd. Schitterend natuurlijk…en dan vooral van elkaar blijven houden.
En dan ga je denken wat er zoals is gebeurt in die 44 jaar.
Allereerst onze trouwdag…het was bloedheet. Dat vergeet je nóóit meer en wat kwamen er veel mensen, familie, vrienden en kennissen.
De héle dag één groot feest.
Maar ja, het leven is niet altijd een groot feest al probeer je het er wel van te maken, voorál door proberen positief te blijven.
En dan na jaren de geboorte van onze kinderen, trouwen…kinderen krijgen.
De kinderen zijn nu op zichzelf en dan ben je als vader en moeder toch weer een beetje alleen.
Ook dat is verwerken…maar na verloop van tijd is het goed zo. De kinderen en kleinkinderen komen
zéér regelmatig bij ons thuis en dat is al een feestje op zich.
Veel familieleden en vrienden die overlijden. Droevige en blijde gebeurtenissen lopen door elkaar heen.
Je wordt ouder en dan merk je dat veel mensen je ontvallen.
Eind 1994 begin 1995 krijg ik de diagnose fibromyalgie en kom dan voor een revalidatieperiode van acht weken in Enschede,
’t Roessingh terecht waar ik ontzettend veel heb geleerd. Na jaren in een rolstoel te hebben gezeten (gelukkig nu eruit).
Omdat er zo weinig bekend was over fibromyalgie ben ik boeken gaan schrijven, over de emoties en gevoelens enzovoort
en natuurlijk over fibromyalgie. Inmiddels 8 ste druk waar ik toch wel stiekem trots op ben.
Belangrijk in ál die jaren is toch van elkaar te genieten. Genieten van alles om je heen, ook al is dit niet altijd
even gemakkelijk. Alles veranderd…en je veranderd mee en hoopt het goede te blijven doen.
Natuurlijk is dit bij iedereen anders. Sommigen mensen blijven in de ellende zitten. Is het een net achter de rug
komt er weer wat anders aan. Ja en dan is genieten moeilijk, zwaar en soms zéér pijnlijk. En dan wil je alles weer een plaatsje te geven
voor zover dat kan.
Maar nu, als ik terug kijk in die vierenveertig jaar dan voel ik me nog steeds intens gelukkig.
Uiteraard is er véél en véél meer gebeurt in die 44 jaar. Ik zou er een boek over kunnen schrijven.
Soms schokkende gebeurtenissen die ook weer een plaatsje moeten krijgen.
Nou dan zeg ik…óp naar de 45.
Iedereen maakt veel mee in een mensenleven.
Wat hebben jullie zoal meegemaakt? Ik ben daar toch wel erg benieuwd naar.
En als er moeilijkheden waren…hoe hebben jullie dat opgelost?
Ik zou het fijn vinden om weer reacties te krijgen.
Heb je zin om te reageren, stuur dan gerust een mailtje naar huipie82@hotmail.com en
zet daarbij: REACTIE COLUMN.
Ik wens iedereen een heel gelukkig en mooi leven en vooral positiviteit leven.
Probeer het mooie van het leven te zien ook al is dit soms erg moeilijk.
Probeer eens jouw gelukkige moment of meerdere momenten naar boven te halen en geniet daar nog eens extra van.
Dan zal je je alleen nog maar beter door voelen.
Veel liefs en geluk van mij
Huub
