Oh, nu denk je natuurlijk…ga je gewichtig doen? Ga je iets bekennen?
Wat heb je gedaan? Dan help ik jullie vast uit de droom….er is niets ernstigs gebeurt.
Gelukkig niet.
Maar wat dan wel?
Ik zat vanmiddag bij de bushalte om naar het Groot Winkelcentrum te gaan.
Er zat een mevrouw op het bankjete wachten op dezelfde bus die over enkele ogenblikken hier zou komen.
Ze schoof een eindje op en ik ging naast haar zitten…en terwijl ze me aankeek zei ze: ‘Heppu dat nou ook?
Het lijkt wel alsof de hele wereld op z’n kop staat. Vanmorgen kon ik de winterjas aantrekken en nu transpireer ik als een gek.
Het is warm…de zon schijnt….”Ja…nou…ik vond dat deze mevrouw wel een beetje gelijk had want ik had in
mijn eigen tuin allerhande vreemde dingen gezien. Ik had de rozenstruik gesnoeid en nu zaten er ineens weer rode roosjes in…
en overal bloemknoppen. Ik keek die mevrouw aan en zei: ‘Ja…en zelfs de bomen weten niet meer
of ze hun bladeren moeten laten vallen of niet…maar wat ik zie is toch wel een schouwspel.
Ik kan intens genieten van ál die kleuren.
‘Nou’, zei de mevrouw naast me op het bankje, ‘ik moet u wat bekennen…omdat ik zó in de war ben van dit weer,
ben ik van plan naar de winkel te gaan en een héél uitbundige trui te kopen …ja…ja….een trui met héél veel kleuren.
Dat past wel bij dit weer.’ De bus kwam eraan. Ik ging voorin zitten en dacht na wat deze mevrouw verteld had. Uh….kleur bekennen….kleur bekennen…. Eenmaal thuis gekomen ben ik achter een vel papier gekropen en ben aan de gang gegaan… veel kleuren….zéér veel kleuren heb ik gebruikt. Ik voelde me een beetje Vincent….je weet wel met dat oor. Of was dat iemand anders.