KINDERSPEL
Een kinderbouwdorp begeleiden is het leukste wat er is, en daar wil je dan natuurlijk ook heel wat voor doen.
Je grenzen opzoeken hoeft niet, die kom je vanzelf wel tegen.
Weken van te voren werk je je al kapot om de organisatie op poten te hebben.
Eigenlijk is de kracht er niet meer om de bouwweek zelf ook nog te doen maar de energie van de kinderen peppen je weer op.
Je overschrijdt je grenzen maar je geniet.
Dan is het wel jammer wanneer je een stel jonge medewerkers die niks mankeren constant niets ziet doen en dat je daarvan een grote mond krijgt als je er wat van zegt.
Wat doe je op het veld als je je handen niet uit de mouwen steekt denk ik dan.
uiteindelijk blijkt dat zo’n bouwdorp alleen maar kan draaien op kracht van die paar die zich voor 500% inzetten.
Dat daarbij de meest ongezonde personen horen zegt ook wel iets over die personen,
willen gehandicapte personen nu echt per se altijd maar de grens overschrijden?
