Selecteer een pagina

columns

 

 

 

 

Ken je dat, dat je je eigen grenzen niet kent, dat je zonder het te weten teveel doet?
Ik (her)ken dat in ieder geval wel, zowel bij mezelf als bij pa. Toch nog even datgene doen wat net niet meer kan.
Zelf heb ik al een jaar of 10 erg veel last van mijn knieën en de artsen weten geen raad,
een overbelasting heb ik zo te pakken.Je eigen grenzen kennen is er voor mij nog steeds niet bij,
je accepteert die pijn gewoon niet want je wilt door, eigenwijze dombo dat ik er ben.
Net zo vaak als ik op pa loop te schelden en vloeken dat hij te veel doet krijg ik het terug van anderen,
ze zeggen dan ook zo vader zo zoon. En qua eigenwijsheid is dat zeker zo, en misschien ben ik het nog wel een stukje erger.
Zo hadden we afgelopen week een kinderbouwdorp waar ik vrijwilliger bij ben,
je wilt er alles voor doen om het de kinderen naar de zin te maken en dat gaat ten koste van jezelf,
en dat heb ik gemerkt ook. Zonder het te weten passeer je die ene grens en een kwartier later zit je jankend op de stoel omdat je geen stap meer kunt verzetten,
en dan komt die eigenwijsheid weer de kop op steken want de volgende dag ga je er net zo hard weer tegenaan,
en wat gebeurt er dan ’s avonds? Juist zit je daar weer als een klein kind te janken in je stoel met je benen omhoog. Wat bezielt die gozer toch zul je denken?
Ik weet het zelf ook niet helemaal, maar ik weet wel dat ik mijn knieën mijn leven niet laat verpesten en ga net zo hard ermee door tot ik niet meer kan.
Want nu ben ik nog jong en kan ik zoveel lol maken als ik wil,
nou ja zoveel als ik wil…….

Bent u ook zo stronteigenwijs?
Welkom bij de club!

Share This