Ieder mens in Nederland heeft zo zijn idealen, datgene wat voor hem of haar de stip aan de horizon is. Een mensheid met slechts vrede, zonder ziekten en/of pijn, eeuwige jeugdigheid en geen armoede. Vooral het laatste is lastig, want wat is armoede in Nederland: geen geld hebben om iets te kopen of is het niet rijk genoeg zijn om iets te kopen? Trouwens, kan overigens alles wel “gekocht” worden?
Volgens velen om ons heen wel. In alle voorkomende media, voorlichtingsinformatie, productinformatie en hulpverlenerinformaties, zelfs die van de overheid, kan alles. Op alle vragen is een antwoord: vrede is een kwestie van overleg, artsen en farmaceuten kunnen alles aan uw gezondheid doen, de reclamewereld spiegelt alle mogelijke middelen inzake het bereiken van de eeuwige jeugd voor en de reclame om deel te nemen aan zaken om snel rijk te worden vliegt je om de oren. De illusie dat alle wensen vervuld kunnen worden wordt dagelijks over ons uitgestort, zelfs hoe je rijk kunt worden. Mits je de aanbieders van die illusie maar betaald. Vroeger heette dit een schijnwereld, tegenwoordig de virtuele wereld. Het verschil ertussen is uiteraard nihil. Iedereen weet dat het voorstaande niet klopt, namelijk dat de illusie slechts bestaat bij de afwezigheid van de waarheid.
En toch blijft de mens er om de een of andere reden in geloven. Neem nu de chronisch zieken. Hun ideaal is genezen te worden of een leven te kunnen lijden zonder klachten als gebreken, pijn, vermoeidheid, etc. Tot op heden weet niemand die weg, maar wordt er overal en nergens onderzocht, gepubliceerd, middelen en/of behandelingen aangeboden die de illusie wekken dat er een oplossing is. Zelfs de reguliere medische wereld doet daar aan mee. Want er is niet één arts die voor de waarheid uitkomt en ronduit zegt dat hij niets kan doen omdat hij gewoonweg niet weet hoe het te behandelen. En daarmee houdt ook hij de illusie in stand en dus de onzekerheid bij de patiënten, die ijverig door blijven jagen naar de waarheid en derhalve elke keer weer een illusie armer zijn. Maar illusie is belangrijk want de mens blijft er geld aan uitgeven tot deze door de waarheid is achterhaald. Maar het ideaal staat en dus is er dan wel weer een volgende illusie.
Ik rijd al enige jaren mee in het wereldje van chronisch zieken en verbaas me elke dag weer waaraan mensen hun goede geld uitgeven. Zelfs gehandicapten en chronisch zieken. Voor mij is er maar één regel: “Geloof in de waarheid van je lijf en in de mogelijkheden die dat lijf biedt”. Dat is alles. Dan heb je ten eerste geestelijk rust en het scheelt ten tweede veel, heel veel, kosten.
Leftfoot 2014
