De carnaval is voorbij en já hoor….oververmoeid en pijn natuurlijk, maar ik weet waar het vandaan komt.
8 maart: Niet te geloven wat heb ik weer een pijn zeg. Mijn linkerbeen en heup stribbelen behoorlijk tegen. Het lijkt wel alsof de spieren in mijn bovenbeen afgescheurd zijn en in de knie een botsplinter zit. Bij elke pas die ik zet krimp ik ineen. En toch moet ik verder, want vanmiddag moet ik met een lotgenote een patiëntengroep leiden in Groesbeek. Dat kan je niet een twee drie afzeggen.
Ook bij de lotgenotengroep blijkt dat meerdere van ons pijn hebben op de borst (spierkrampen).
4 mei: Vandaag een rustige dag gehad. Wat achter de computer doorgebracht en ‘s middags creatief op de kinderclub. Dat ging vanmiddag goed.
‘s Avonds rust!!! Tegen 19.00 uur beginnen de gewrichten in mijn handen weer de kop op te steken en mijn linkerheup spreekt ook weer een woordje mee. Gezellig – deze samenspraak!!!J!!! Het is begin juli en ik kan niet meer lopen van de pijn in mijn rug.
24 juli: Onvoorstelbaar…ik kan weer uit bed. Heb nog pijn, maar het gaat ‘aardig’ goed. Het lopen gaat weer wat beter en het zitten ook, al doet dit nog het meeste pijn. Met opstaan heb ik nog moeite en moet me overal aan vasthouden. Gelukkig is de ergste pijn aan het minderen. Ga vanmiddag wel weer even rusten. En dat zal ik de komende dagen wel meer moeten doen. 26 juli (dinsdagmiddag) komt Monique Friesen mij interviewen voor de Libelle. Moet dus proberen dan aanspreekbaar te zijn. Om 24.00 uur heb ik mijn laatste Tramadol ingenomen.
Augustus. Dukendam bouwdorp is een succes geweest. Was wel erg vermoeiend, want je bent toch weken van te voren bezig geweest en kan nu toch wel merken dat de gewrichten een tik hebben gehad. 24 oktober: Enkele vingers van mijn rechterhand doen ontzettend zeer. Het lijkt wel alsof ze eraf gaan vallen na een die inkeping. Maar ik weet nu wel waar dat vandaan komt. Ik heb diverse malen mijn portemonnee uit mijn broekzak gehaalden met moeite de portemonnee eruit gekregen waarbij ik mijn vingers geforceerd heb. Het lijkt alsof ze gekneusd zijn. Dan komt er ook nog bij dat er weer een spiertje in mijn wijsvinger aan het opspelen is. En dat doet werkelijk enorm zeer. Elke aanraking is zeer pijnlijk. Maar goed, dat zal wel weer overgaan. En anders maar niet. Hebben we weer wat erbij….GRATIS!
30 oktober: Ben met Maarten weer naar de Efteling geweest. Heb nu de rolstoel meegenomen omdat het lopen echt heel slecht gaat en alles zeer pijnlijk is. Het is de laatste dag van de Efteling en het is schitterend weer. Is toch wel echt gezellig. Kan wel merken dat ik weer veel te veel ‘werk’ heb verricht tijdens het verhuizen. Moet dus weer echt uit gaan kijken zodat ik weer niet geheel plat kom te liggen. Even pas op de plaats nemen en voorlopig niet meer over de grenzen gaan. Twee november: Heb een gigantische pijn in mijn onderrug. De knobbels spelen weer flink op. Heb al een aantal dagen slecht geslapen vanwege de pijn. Telkens wakker en dan weer slapen. Begin er een beetje van te balen. ’s Middags geholpen bij de kindercreatief. Het was erg druk en ik kan dan ook merken dat mijn rug nog pijnlijker werd. Toen ik naar huis ging begon mijn been en heup ook al pijnlijk te worden en werd lopen nóg moeilijker. Werd al bang hetzelfde terug te krijgen als in juli. Morgen weer naar Tai Chi. Hopelijk wordt het dan weer wat beter en heb ik meer energie.
Als ik het zo bekijk was dit wel een jaartje met aardig wat pijn die ik te verstouwen kreeg. Maar goed we gaan gelukkig naar 2006 en hopen op betere tijden. We hebben in 2005 genoeg voor onze kiezen gekregen.