Selecteer een pagina

Dagboek 2007

30 januari: Vandaag heb ik een schriftelijk interview gegeven voor een meisje van 15 jaar die een interview moest houden voor school. Zij koos voor het onderwerp weke-delenreuma. Geregeld komen er verzoeken binnen voor interview al dan niet schriftelijk van onder andere maatschappelijk werkers, medische studenten enzovoort. Dat is wel leuk om te doen. Op deze manier kom je er ook achter hoe zij over fibromyalgie denken. Voor de rest hebben we een rustige dag gehouden. ’s Morgens alleen de FSV-groep Nijmegen. Was gezellig, alhoewel het ook inspannend is. Soms kunnen er emoties loskomen in de groep. En dat is fijn. Iedereen heeft zijn gevoelens en emoties die hij/zij in de groep mag uiten.

8 februari: De lucht ziet wit dicht gepakt, dus ieder moment kan de sneeuw gaan vallen. We zijn amper thuis of het begint zachtjes te sneeuwen. Maar dán…dán…dikke vlokken en binnen de kortste keren een dik pak sneeuw. We gaan maar een DVD’tje kijken en daarna de stoepen schoonschuiven. Ik voel me prima. Ben naderhand wel moe van het sneeuw vrijmaken. Vanavond moet het Kolping-Aurorakoor optreden in het bejaardenhuis Orangerie, vlak achter ons. Daar wordt een carnavalszitting gegeven. Dus straks omkleden, onderscheiding op en wegwezen. Zal wel weer gezellig worden.

21 februari: Het carnaval zit er op. Ben pas om 11.35 uur opgestaan. De vermoeidheid had toegeslagen, maar ben nu weer een beetje uitgerust. Ondanks de drukke en late dagen is me alles zéér meegevallen wat betreft pijn en moeheid. Ik heb wel regelmatig de INTRA capsules ingenomen. En ik wéét gewoon dat deze bij mij helpen. Voel me er goed bij.Vanavond weer de H.Mis te afsluiting van het carnaval, dus askruisje halen en na de mis is er haringhappen. Het was druk in de mis. Er moesten zelfs stoelen bij gezet worden. Na de mis was dan het haringhappen aan de beurt. Gezellig onder elkaar. Daarna weer naar huis.

11 juni: Vanmorgen opgestaan met wéér hoofdpijn. Rustig me eigen aangekleed en beneden gegeten. Na het eten zakte de hoofdpijn. Doe het vandaag heel rustig aan, want mijn nek doet nog steeds flink zeer. Heb het moeilijk, mijn hoofd te draaien. Maar ik wil wel in beweging blijven en doe het draaien, rustig aan. Vanavond ga ik weer naar koorrepetitie.

10 december: Toos en ik zijn vanmorgen naar pa gegaan om wat boodschappen te doen. Maar we zijn daarna snel naar huis gegaan. Toos en ik allebei ziek. Flinke griep te pakken. Dus maar het bed in. Lijkt me verstandiger. Ik denk ook dat van koorrepetitie vanavond niets terecht komt.

20 december:Toos en ik zijn vanmorgen naar het ziekenhuis geweest, want Toos moet voor controle voor haar suiker, bij de internist. En als de internist Toos ziet, schrikt ze zich een ongeluk omdat Toos zo mager is geworden en totaal geen adem meer heeft. Ze onderzoekt Toos en de polsslag is honderd. Alarmbellen gaan rinkelen….direct longfoto’s maken en er moet een longfunctie komen maar kan pas na de feestdagen. Uiteindelijk na veel gevraag blijkt dat er iemand is uitgevallen bij de longfunctie en dat Toos direct daar terecht kan. De ‘blaastest’ is 0,0. Ze heeft totaal geen zuurstof meer. Na de bloedgas prikken moeten we direct terug naar de internist voor een gesprek. Daarna moeten we naar de Eerste Hulp waar diverse artsen klaar staan. Ze constateren een longembolie. Maar omdat er geen plaats is in het st. Radboudziekenhuis wordt ze per ambulance overgebracht naar Universitair Longcentrum Dekkerswald in Groesbeek.
Daar wordt ze voor een tijdje opgenomen en mag ze misschien zondag naar huis als alles goed gaat. Toos krijgt direct drie liter zuurstof. Van ’s morgens 8.00 uur in het ziekenhuis om ’s avond 18.00 uur uit Dekkerswald naar huis te gaan. Ik ben totaal kapot. Kapot van die onmundige houten stoelen. Om 02.00 uur lig ik in bed. Vrijdag zullen ze zoals afgesproken diverse scans gaan maken.

30 december: Toos gaat het bad in, maar snel zoals ze altijd is, doet ze de was in de wasmachine. Ondertussen (ik hoor het niet) ben ik bezig met stoffen en stofzuigen. Maar ik moet haar ook een beetje in de gaten houden. Ik moet haar helpen om uit bed te stappen. Ze is doodmoe, gaat naar beneden om weer op de bank te gaan liggen. Ondertussen ben ik boven weer bezig met de stofdoek enzovoort. Daarna de was ophangen, naar beneden, brood klaar maken. Toch merk ik wéér die snelle ademhaling. Vanavond moet ze vóór 20.00 uur weer in het ziekenhuis zijn voor opname. Johanna brengt ons met de auto weg. Toos neemt plaats in de rolstoel en we rijden haar naar de afdeling en vertel aan de zuster wat ons is overkomen. Direct op bed liggen en hartfilmpje maken. Even daarna komt de dokter nog controleren en onderzoeken. Toos is wéér afgevallen terwijl ze toch twee dagen behoorlijk heeft gegeten. En já hoor…wéér is de zuurstofgehalte véél te laag en wordt ze weer direct aan de zuurstof aangesloten. De arts is druk bezig met onderzoek en verteld dat het hartfilmpje ‘goed’ is en dat ze de curve gaat controleren. Ze zegt tegen de zuster dat er waarschijnlijk problemen zijn met het bindweefsel van de longen en kijkt de zuster strak aan. De zuster geeft me een knipoog en ik word hier eigenlijk toch wel een beetje bang van. Ik vertrouw het allemaal niet meer zo. Misschien zie ik spoken, maar….Morgen bel ik haar weer op en ga ’s middags weer naar het ziekenhuis. Hopelijk is er dan meer bekend van de diverse uitslagen.

Wat een jaar is dit toch weer geweest.

Share This