Selecteer een pagina

Dagboek 2016

Februari: Carnaval. Veel optredens en gezelligheid.

1 maart: Een wonderlijke dag. Toos en ik worden wéér oma en opa van een mooi mannetje. Zijn naam is Kyran. Een mooi kindje. Gelijk stapel verliefd.

15 maart: Heb behoorlijk last van mijn gewrichten. Voorál de linkerpols en elleboog en de verbrijzelde r.elleboog doen flink zeer. Vandaag kregen we weer enkele felicitatiekaarten toegestuurd – opa en oma. Dat is toch wel leuk. Ook diverse UWV-verhalen toegestuurd gekregen die ik gelijk geïnventariseerd heb. Ook nog een korte reading gegeven. Was weer mooi om te doen.

4 april: Had weer een lekkere morgen. Ga ik boodschappen halen, struikel ik over een omhoogstaande stoeptegel. Kan mijn evenwicht gelukkig nog bewaren, maar val tegen het ijzeren hekwerk. Conclusie…pijn aan mijn zij. Een ‘kleine’ kneuzing van mijn ribke. 😉 Ondertussen toch nog boodschappen gehaald. Sta ik voor mijn huisdeur merk ik dat ik geen sleutels meer heb. Eerst thuis kijken of deze nog ergens ligt. Nee…dus. Dan maar de weg terug lopen om te kijken of de sleutels ergens liggen. En já hoor…precies op de plaats waar ik struikelde ligt de bos sleutels. Pffff….gelukkig. Ik weer opgelucht naar huis. Verdorie, wat heb ik geluk gehad.

01-02- mei: Vandaag rustig aan gedaan. Nog steeds erg veel last van de buik, dus de morfine gaat ook voor de komende dagen mee. 03 mei: Vandaag de koffer ingepakt. En wederom héél rustig aan gedaan want morgenvroeg vertrekken we naar Sauerland. 04 mei: Vanmorgen heeft Johanna ons weggebracht naar Leuvensbroek. We konden daar op de reisbus wachten. Na het instappen zijn we naar het Kolpinghuis gereden om de andere medereizigers op te halen. Het was gelijk gezellig in de bus, want iedereen kent elkaar. Een keer zijn we onderweg uitgestapt om wat te drinken en daarna rechtstreeks naar het hotel in Sauerland.  Na de lunch weer de bus in en een rondrit gemaakt. Om kwart over zes was het diner. Overheerlijk. De kamer nr. 303 is werkelijk fantastisch. Superschoon en héééél groot. Stonden zelfs vier bedden in de kamer. ’s Avonds gezellig beneden gezeten. De drank was gratis van 17.00 uur t/m 00.00 uur. Nee…nee…ik heb al deze dagen geen druppel alcohol gedronken want ik zit nog steeds de hele dag aan de morfine en dat zal de komende dag zo blijven. 05/06/07 mei: Diverse plaatsen bezocht. Lekker winkelen en regelmatig gebruik gemaakt van een heerlijk terrasje in de zon. Want het weer was zéér goed. 07 mei was de laatste avond in het hotel om te slapen. 08 mei: De laatste dag van de vijfdaagse reis. Ontbijten…lekker luieren, even nog een heerlijke lunch en dan op huis aan. Om 13.00 uur zijn we vertrokken en om 17.15 uur waren we weer in Nijmegen. Kregen we te horen dat Johanna was gevallen en haar heup had gebroken. Ze was al geopereerd en thuis en liep al met krukken. Haar dochter heeft ons toen opgehaald. We zijn nog een poosje bij Johanna geweest.

09 mei: Even uitgeslapen. Ontbijt en dan naar Johanna toe om haar hondje uit te laten, want dat mag ze nu niet doen natuurlijk. Heb met Dusty een eind gelopen. ’s Middags weer een groot aantal mails beantwoord, want in die vijf dagen stonden er meer dan 500 mails op me te wachten. Maar iedereen heeft nu al antwoord. Dus ‘hard’ gewerkt. Kreeg van Radboudziekenhuis te horen dat ik 20 mei onder de CT-scan moet en 30 mei weer voor onderzoek bij interne poli en hopelijk ook de uitslag van de CT scan.

26 juli: Bij thuiskomst vond ik weer een enveloppe van het Radboud UMC Vorige week belde de internist mij op dat ze op een stukje van mijn long een ‘kliertje’ had gezien. Ze wilde daarvan een ct-scan laten maken, maar zij ging in beraad en de longartsen vonden het beter dat er van allebei de longen een ct-scan werd gemaakt. 14 augustus dus ct-scan, 17 augustus longfunctieonderzoek en 19 augustus wéér naar de longarts. Dus ik zit voorlopig weer in de medische molen.

9 september: Vanmorgen zijn Toos en Ik naar Millingen a/d Rijn geweest om op Liam en Kyran te passen. Dat was weer leuk. Heb ook nog even Nala uitgelaten en over de dijk gelopen. Maar het was veel te heet, dus toch maar weer snel terug naar huis. Zou vanmorgen een reading doen, maar die heb ik door deze omstandigheden af moeten zeggen. Dus de reading gebeurt volgende week. Vanavond, maar een rustige avond gehouden. Wat achter de pc en voorde tv gezeten want Toos had nog een aantal programma’s opgenomen. We lazen net dat het met tante Riek weer slechter gaat. Morgen gaan we daar nog naar toe. Misschien moeten we dan nog wat schoon maken en een was draaien. We zien wel wat we tegenkomen.

20 september: We werden ’s morgen tegen half vier gebeld met de mededeling dat tante Riek was overleden. Ja…en dan begin het. Al vroeg in de ochtend komt bij ons thuis de begrafenisondernemer om met ons van alles te bespreken. Naar het tehuis toe en dan kom je daar en zie je in de woonkamer een leeg bed. Het is zo’n vreselijke gewaarwording. We zijn aan de ene kan blij dat tante Riek is overleden en niet meer verder hoeft te lijden, maar aan de andere kant is er toch het gemis. ’s Middags kijken we al wat er ‘opgeruimd’ moet worden. Het is vreemd dat je in andermans spullen zit. Maar ja, het moet nu eenmaal gebeuren. Van het tehuis krijgen we niet al teveel hulp. We moeten zélf maar uitzoeken waar alles naartoe moet zoals het speciale bed, de matrassen, de po- en tilliften. Toos heeft het maar druk mee. Constant is ons hoofd bezig wat er allemaal nog gedaan moet worden. ’s Avonds komt een mevrouw die alles over tante Riek wilt weten zodat ze het een en ’t ander kan vertellen tijdens de crematie. We moeten kijken naar de muziek, liederen…teksten enzovoort. Het is allemaal hééééél veel.

21 september: Het is zo vervelend om alles weer in handen te nemen. Kleding uit de kasten die in zakken gedaan moeten worden, ondergoed, jassen…het is allemaal téveel. Dan de fotoalbums die ik jaren geleden voor haar heb gemaakt. Ik kijk erin en voel tranen over mijn wangen rollen. Dan zie ik het gezicht van tante Riek voor me. Het is allemaal héél intens en best moeilijk. En dan zeggen sommige…maar já…ze was 99 jaar. Het is een mooie leeftijd. Maar ja, dat kan men wel allemaal zeggen wat ze er van vinden, maar je voelt het zelf het beste. Je wilt natuurlijk niemand missen en já ze is 99 en heeft een mooie leeftijd gehad, maar dan mag je haar toch nog wel missen. Ondertussen gaan we door met inpakken,want haar appartement moet zo snel mogelijk leeg.

22 september: Ik merk dat dit alles, de drukte…mijn spieren geen goed doet. Mijn rug voelt als gebroken, maar ja, we moeten door.

23 september: We zijn vroeg op, want om 9.30 uur is de crematie. 20 mensen met ons erbij zijn bij de crematie aanwezig. We zijn blij dat onze kinderen, kleinkinderen, vrienden en familie erbij zijn. Het is een eenvoudige, maar mooie plechtigheid, precies zoals tante Riek dat gewild zou hebben en ook daar met ons een lange tijd geleden daarover had gesproken. Tijdens de dienst werd een deel van de blog die Maarten eerder schreef over haar dementie en het eerste contact met onze tweede kleinzoon voorgelezen. Deze blog is hier te vinden. Na de plechtigheid een koffietafel…ook eenvoudig. We mogen wel zeggen dat we doodop zijn. ’s Avonds zijn we met kinderen, kleinkinderen, en twee goede vrienden gaan eten. Hebben geproost op tante Riek.

29 september: Veel is er opgeruimd, de kamers zijn zowat leeg. Vandaag komen ze de spullen ophalen die naar een winkel gaan. Het bed, postoel en liften zijn al opgehaald. De jongeman die het bed kwam ophalen heeft ook de wasmachine meegenomen die hij goed kon gebruiken. Alles is nu weg. Het hele appartement is leeg. Wat een naar gevoel. ‘s Middags komt de man van de woningvereniging alles controleren. Gelukkig wordt alles goed bevonden. De kinderen hebben goed geholpen. De sleutels worden afgegeven en voor het laatst wordt de deur van het appartement van tante Riek dicht getrokken. Héél naar gevoel dat we daar nóóit meer terug zullen komen. Alles moeten we afsluiten. Tante Riek het ga je goed. We zullen je missen en veel aan je denken. We moeten een periode afsluiten hoe moeilijk dat ook is.

Oktober: Voordat we naar Berlijn gingen kregen we de mededeling dat mijn schoonzus kanker heeft waar niets meer aan te doen is. Maar ze gaat gelukkig tóch mee. 13 oktober: Chantal kwam ons om half zeven ophalen en heeft ons naar de bus gebracht. De bus stond al klaar om Toos en mij met een gezelschap naar Berlijn te brengen. Om half acht diner in het Hotel van der Valk in Berlijn. Een schitterend hotel met zéér luxe kamer, prima schoon en met douche én ligbad. Heerlijke bedden. Het is een behoorlijke rit vanaf de vroege ochtend. Je bent toch al gauw een dag onderweg. Gelukkig worden er diverse stops gehouden onderweg zodat je ook eventjes je benen kunt strekken, wat eten en wat drinken. 14 oktober half acht ontbijt (zeer Lux) en om 9.00 uur vertrek met de bus naar West-Berlijn. De reisgids was super.Wat hebben wij met hem gelachen. Tweede Toon Hermans. Later hadden de mensen in de bus pijn in hun kaken van het lachen. 15 oktober half acht ontbijt en om 9.00 uur naar Oost Berlijn. Uiteraard de muur gezien, de beroemde kus, er was ontzettend veel te zien en te beleven. Geweldig allemaal. ’s avonds lichtjestour door Berlijn met bezoek aan Sony center. Overweldigend…je keek werkelijk je ogen uit. Overal was Berlijn super mooi verlicht. Bewegende beelden op de muren…enzovoort. Duizenden mensen op straat om naar al dit spektakel te kijken. Na deze schitterende tocht merk je toch dat de benen zeer beginnen te doen. Je hebt ontzettend veel gelopen. En als fibromyalgiepatient hakt dit er toch wel aardig in. 16 oktober 6.00 uur opgestaan. Kwart voor zeven ontbijt en om 08.00 uur vertrek naar Nederland. Onderweg drie stops. Net als eindafsluiting een diner in ’t Heuveltje in Beek (L) We hebben gereisd met busmaatschappij Bolderman. Met ons was ook Theo en Marianne bij de groep. Wat hebben we genoten van dit alles. Hotel, geweldig eten, alles tot in de puntjes verzorgd. En wat hebben we gelachen…en voorál genoten van het mooie Berlijn. Is een bezoek meer dan waard. Enkele jaren geleden ook in Berlijn geweest maar intussen is er weer veel veranderd. Zo en nu nagenieten én voorál uitrusten, want al met al is het toch een vermoeiende reis. Je moet het ook niet écht zien als een vakantiereis maar meer als een cultuurreis. Dus veel bussen en lopen. Nou, en ik mag wel zeggen dat we dit hebben gedaan.

17 oktober: De dag na vier dagen Berlijn. Behoorlijk rustig aan doen, want ik merk toch dat het vele loopwerk iets aan de benen heeft gedaan.  Pijn in de kuiten. Pijn in mijn rug, maar denk vooral van het in de bus zitten. Ook last weer van prikkelen in mijn rechter bovenbeen. Maar ik heb nu wel de pijnpen gebruikt en dat werkte goed.

18 oktober:Vanmorgen kwam Henny me ophalen om naar de Turf te gaan voor FSV-lotgenotenochtend. Diverse leden waren ziek en een paar op vakantie. Dus waren we vanmorgen maar met z’n drieën. Maar niet getreurd, we hebben toch een mooie ochtend gehad en veel met elkaar kunnen praten. Vanmiddag een behoorlijke lange reading gedaan. En deze weer weggestuurd. Ben benieuwd naar de reactie die zeker gegeven zal worden.

18 t/m 20 december: Het lijkt wel alsof die verkoudheid niet overgaat. Zo wordt het minder om daarna weer de kop op te steken. Dit is nu bij Toos en mij al wéken aan de gang. ik heb sinds vanmiddag weer constant de kriebelhoest eb koppijn. Ook de fibromyalgie steekt weer even de kop op. De spieren en pezen doen weer flink haar best om me pijn te doen. In de vingers zitten weer barsten. Dus dat kan weer akelig gevoelig zijn. Ik begin nu onderhand flink te balen. Het moet verdomme toch een keertje overgaan. De huisarts heeft wel verteld dat er meerdere soorten virussen in de omloop zijn en als de ene is geweest komt de ander weer. Nou dat is zeker nu aan de hand dan. Maar met paracetamol moet het toch een beetje lukken. Ondertussen druk bezig geweest achter de schermen met de nieuwe website. Uit álle artikelen heb ik zoveel mogelijk de harde enters weg gehaald. Dus élke regel stuk voor stuk lezen. Nou je wilt vást niet weten hoeveel artikelen in de website staan.

Share This