Selecteer een pagina

14 juli tot en met 20 juli was het één grote happening in Nijmegen.De meesten zullen daar wel van gehoord hebben. De Nijmeegse Vierdaagse.
Meer dan 44.000 mensen liepen deze vierdaagse en méér dan 1,8 miljoen mensen waren in Nijmegen op de been. De héle stad staat in het teken van dit evenement dat zijn weerga niet kent. Dan staat álles op zijn kop. Óveral muziekkorpsen, dweilorkesten, DJ’s, honderden stands, kermis, acts, alle kroegen zijn open en pikken een graantje mee van dit gewéldige festijn. Meer dan ’n miljoen mensen dansen, springen, zingen en drinken. Het is één groot fantastisch feest.
Ik heb eigenlijk geen vervelende dingen meegemaakt.

Mijn vrouw mijdt juist deze enorme drukte, maar ik zoek dat juist op. Heerlijk (bijna)elke avond ben ik in de stad te vinden. Gewoon gezellig met mijn broer op een terras zitten, koud pilsje erbij. Ik merk wel dat door het slenteren wat je eigenlijk de hele tijd doet de spieren beginnen te verzuren en dan merk ik (en mijn broer ook) aan de bovenbenen. Branderig gevoel, prikkelen en dan bijna niet meer op je benen kunnen staan. Maar goed, dat nemen we maar voor lief en duiken we weer elders in een cafeetje. Leuk…mensen kijken. Je komt ogen en oren tekort.
En Roze Woensdag, duizenden mensen langs de kant in het roze gekleed. dragqweens, homo’s, lesbiennes, transgenders enzovoort zijn aanwezig. Eveneens één groot feest. Nee..geen klef gedoe, maar gelukkig zijn zoals je bent en hoe je je voelt. Iedereen is één. Jij en ik.

Maar de meeste vierdaagse wandelaars liggen als wij feesten op één oor, want zij moeten ’s morgens al om 04.00 uur starten. 50 – 40 en 30 kilometers. Een grandioos spektakel, maar ook een grandioos
prestatie. En tijdens zo’n wandeling komen verhalen los.
Ik heb zelf niet meegelopen, maar kwam aan de praat met een mevrouw die naast me aan de bar kwam zitten…ja vóór 19.00 uur, want dan ging ze naar bed.
Ze vertelde dat ze nu voor de tiende keer meeliep. Eerst altijd met haar man. Helaas was haar man vorig jaar nét na de vierdaagse overleden. Maar vóórdat hij stierf zei hij: ‘Lieverd, je gaat toch wel weer de vierdaagse lopen. Doe het dan voor mij.’
Ze liet met tranen in haar ogen de foto zien die ze geplastificeerd had en bij haar droeg.
Ze hief het glas en wees naar boven. ‘Ach… Harry zal wel meekijken hoe ik het doe.Próóst Harry!!! En nou ga ik naar bed.’
Het was een aangrijpend verhaal maar ik weet dat nog véél meer van dit soort verhalen wordt verteld. Zoals de man die meeliep en meedeed aan een vlog. Hij heeft darmkanker en weet dat hij nog maar éven te leven heeft omdat alles is uitgezaaid. Toch loop deze man voor de maag,darm stichting mee met deze uitputtende hete dagen. Maar hij heeft het gered.
Hij huilde aan het einde van zijn GROTE PRESTATIE. Hij kreeg de bekende boeket gladiolen.
Hét symbool als je over de Via Gladiola loopt naar het eindpunt.
Ik hoop van harte dat deze mijnheer nog een tijdje met en van zijn vrouw kan genieten.
Hij is en blijft positief denken en doen…en daar bereik je veel mee, zoals hij zei.
En zo lopen vele mensen met hun eigen verhaal. Maar de vierdaagse brengt verbroederingen dat merk je dat er gepraat wordt met IEDEREEN.
Opbeurende woorden worden mensen toegeworpen…zet ‘m op! Je doet het goed. Er wordt geapplaudisseerd.
Ik wil vanaf deze plaats IEDEREEN feliciteren met deze prestatie. Niet alleen de wandelaars, maar ook de feestvierders. We hebben het maar met z’n állen gedaan.

Heppu dat nou ook meegemaakt?
Stuur jouw verhaal eens op en mail dan even naar: huipie82@hotmail.com
En natúúrlijk mag je reageren op deze column.
Tot een volgend keer, groetjes….
Huub

Share This