column juli 2023
Terwijl ik achter mijn laptop zit ben ik aan het overdenken wat ik toch moet schrijven voor deze column.
Ik kan schrijven over het snikhete weer wat momenteel aan de hand is. Dat het zweten, zweten en nog eens zweten is.
Dat graden steeds meer stijgen, dan weer iets dalen en dan ineens weer 33 graden is. Dat je binnen blijft zitten
in een donkere kamer. Lyxaflex naar beneden zodat de warmte niet binnenkomt. Ja…het is nou eenmaal zo…
benauwd en daar is niet zoveel aan te doen. De natuur doet gewoon haar werk. En dat ,moet je maar voor lief nemen.
Dus dat doe ik dan maar.
Maar er is wel meer aan de hand in ons Nederland. Ik denk dat dit nog niet voor België geldt. Of misschien ook welm
maar dát weet ik juist weer niet. Huub weet ook niet alles.
Maar wat ik wel weet is dat er per 1juli 2023 het plastic op de schop moet. Ga je elders friet halen dan
mag dat niet meer in een plastic bakje. Hetzelfde geldt ook voor allerlei andere artikelen. Ben benieuwd hoe dit
allemaal afloopt. Gaat straks iedereen massaal met een boodschappentas naar de frietboer en zeggen:
‘Gooi de friet maar in mijn weekendtas!’ Hahahaha, dat zou wat wezen of je roept: ‘gooi die frikandel speciaal
maar mijn petje met tomaat en uitjes en al. Oh ja…en doe even de milkshake in deze twee lege flessen
van de melk.’
Nou vlieg van de hak op de tak…of hoe zeggen ze dat in België?
Maar wat nóg belangrijke r is als je iets wilt dat je dat gewoon moet gaan doen.
Wil je iets doen wat je eigenlijk niet kan, probeer het dan eens uit. Lukt het, dan heb je geluk gehad.
Lukt het niet…laat het dan los. He hebt gedaan wat je wilde doen.
Klein voorbeeldje van mijzelf. Maar dit is al van héél lang geleden toen onze tuin nog uit een grasveld bestond.
Had een grasmaaimachine gekocht en spontaan ben ik het gras gaan maaien en dat lukte wonderwel
met mijn fibromyalgie. Tot zover geen probleem…nou ja, een beetje spierpijn. Maar dat mocht de pret niet drukken.
Dit alles ging een poosje goed totdat het gras weer flink begon te groeien. Vol goede moet pakte ik de grasmaaimachine op.
Nou ja…dat probeerde ik. Met geen mogelijkheid ging dat. Ik baalde natuurlijk flink omdat ik wéér wat moest inleveren.
Ik kon wel janken. Balen, balen en nog eens héél flink balen. Ik kon er niet over uit dat dit al niet meer ging.
Maar ja, wat nu….ik kan wel blijven treuren, maar dan heb ik mijzelf. Het enige is dat je dan los moet laten
wat niet meer gaat. Hoe erg je dat ook vind.
Maar weet je…ik heb het geprobeerd en heb het gedaan.
En zo zijn er tal van voorbeelden. Denk daar eens over na. Wat is erbij jou overkomen?
Heb je je daar bij neer kunnen leggen of….
Misschien wil je dit eens opschrijven naar mij sturen via mail: huipie82@hotmail.com
In mijn boek fibromyalgie-omgaan met weke-delenreuma (8ste druk) staat ook nog meer informatie.
Wens je een fijne maand toe. Ga je op vakantie…dan veel plezier.
Blijf je thuis, dan ook veel plezier.
Huub
.
