Op donderdag19 juni is mijn geliefde broer Theo plotseling overleden.
Donderdagmorgen stonden twee agenten voor de deur met de trieste mededeling
dat mijn broer Theo was overleden. Het was over de wereld stilstond. Onwerkelijk…ongeloof.
Hoe kán dit. De dag ervoor had hij nog een zangmiddag georganiseerd voor de Kolpingleden.
Wát was het gezellig en we hebben samen nog geproost met een wit wijntje.
23 juni zouden Theo, Toos en ik vijf dagen naar Preston Palace gaan en 27 juni zouden we weer in de namiddag terug zijn in Nijmegen. Deze korte vakantie kreeg ik cadeau van Theo voor mijn 77 ste verjaardag.
Helaas hebben we 27 juni geen feestelijke dag, maar een verdrietige dag, de dag van zijn begrafenis.
Theo, Toos en ik waren eigenlijk een drie-eenheid. Hij kwam me altijd ophalen om naar de koorrepetities te gaan, We gingen regelmatig uit eten. Altijd gezellig. Alle zondagen waren we al vanaf 10.00 uur bij hem.
eerst aan de koffie en daarna een glas apfelkorn. Tegen middag kwamen de broodjes op tafel en de lunch met z’n drieën kaarten. Tegen 17.00 uur gingen we lekker eten. Theo kon lekker koken en tegen de avond gingen we weer naar huis. Dan de uitjes met carnaval…in zijn kleurige jas. Polonaise, kroegentocht, lekker pilsjes drinken of zomaar door de weeks samen naar de stad inkopen doen en daarna even een terrasje pakken
voor een heerlijk koud biertje. Het was altijd weer een feestje. Er zijn nog zóveel mooie herinneringen. Eigenlijk teveel om op te noemen.
